Bijna tweeduizend jaar zijn verstreken sinds God zijn zaak op Golgotha won. De leugens en beschuldigingen van Satan zijn al lang geleden beantwoord. De vrijheid van het universum is voor eeuwig veiliggesteld. Waarom tolereert God dan nog steeds deze ene rebelse plek in zijn trouwe universum? Hij verlangt ernaar om onze wereld te herscheppen en aan zijn vertrouwende heiligen te geven. Waarom wacht hij nog steeds?
Voordat Jezus deze aarde verliet om naar zijn hemelse Vader terug te keren, vertelde Hij zijn discipelen dat Hij spoedig zou terugkomen. Zij vroegen: “Hoe snel?”. “Vertel ons, wanneer zal dit gebeuren? Wat zal het signaal zijn voor uw komst en het einde van deze wereld?” (Matteüs 24:3, Phillips).
“Zelfs de engelen weten de exacte tijd niet”, antwoordde Jezus (zie Matteüs 24:36). “{[Maar]} stel uw verontruste harten gerust. Vertrouw altijd op God; vertrouw ook op Mij. …Ik kom terug en zal u tot Mij nemen, opdat ook u zult zijn waar ik ben” (Johannes 14:1, 3, NEB).
Op een dag, toen ze samen op de Olijfberg zaten, vertelde Jezus zijn discipelen over de vele tekenen waardoor ze konden zien wanneer het einde nabij was. Hij sprak over verontrustende verstoringen op aarde en in de hemel, over groeiend wantrouwen tussen de volken, de opkomst van valse religieuze leiders. Hij waarschuwde vooral voor hen die zouden leren dat zijn tweede komst in het geheim zou zijn. “Vertrouw het niet”, zei Jezus, “want de Mensenzoon zal komen als de bliksem die van het oosten naar het westen over de gehele hemel flitst”. (Matteüs 24: 26, 27, GNT).
Dit is nauwelijks de beschrijving van een of andere onzichtbare gebeurtenis. Integendeel, zoals Johannes voorspelt, wanneer Jezus terugkeert zal “elk oog hem zien” (Openbaring 1:7).
Zij die geleerd hebben op God te vertrouwen, zullen blij zijn Hem te zien komen. Zoals Jesaja zo lang geleden schreef: “Op die dag zal men zeggen: ‘Zie, dit is onze God; wij hebben Hem verwacht, en Hij zal ons verlossen. Dit is de Heere; wij hebben Hem verwacht; wij zullen ons verheugen en verblijden in Zijn heil” (Jesaja 25:9).
Maar volgens Openbaring 13 zal het grootste deel van de wereld zich tegen God hebben gekeerd. En wanneer verloren zondaars in het aangezicht van hun afgewezen Verlosser kijken — al komt Hij terug in de menselijke gedaante (zie Openbaring 14:14) — dan vluchten zij van Hem in schrik, “roepend naar de bergen en de rotsen, en verberg ons voor het aangezicht van Hem die op de troon zit, en voor de toorn van het Lam’ ” (Openbaring 6:16).
Peter en Judas keken naar datzelfde zachte maar majestueuze gezicht. De één was ontroerd om zich te bekeren en de ander om zijn eigen leven te nemen. Onze Heere heeft geen twee gezichten. Het verschil zit in ons. Zij die het Goed Nieuws hebben verwelkomd, zullen bereid zijn om Hem te zien ̶ zelfs in zijn glorie ̶ en toch niet bang zijn. Maar zij die de waarheid hebben veracht, zullen naar Degene kijken die voor hen is gestorven en, net als Judas, tot zelfmoord worden gedreven.
Van alle dingen die moeten gebeuren voordat Jezus komt, benadrukte Hij er vooral één. “Dit Goede Nieuws over het Koninkrijk zal door de hele wereld gepredikt worden tot een getuigenis van de gehele mensheid; en dan zal het einde komen” (Matteüs 14:14, GNT). U kunt op God vertrouwen om te wachten tot iedereen de kans heeft gehad om een verlichte keuze te maken. U kunt erop vertrouwen dat Hij niemand zal vragen om de laatste tijd van de problemen door te komen zonder een kans om zich voor te bereiden.
God heeft altijd geduldig gewacht tot zijn kinderen een beslissing namen. Hij wachtte eeuwenlang op het volk Israël om te reageren op de uitnodigingen en waarschuwingen van de profetische boodschappers. Niet totdat zij zich zo lang hadden verzet dat zij zelfs de macht van de Schepper om te herstellen te boven gingen, gaf God hen met tegenzin op.
Nadat de Israëlieten in Babylonische gevangenschap waren genomen, legde de schrijver van 2 Kronieken uit waarom God hen niet langer kon beschermen: “De Heer, de God van hun vaderen, zond hen vroeg en laat door de hand van Zijn boden want Hij wilde Zijn volk en Zijn woning sparen; …maar zij spotten met de boden van God, verachtten Zijn woorden en maakten Zijn profeten belachelijk, tot de grimmigheid van de Heere tegen Zijn volk opsteeg dat er geen genezing meer mogelijk was” (36:15, 16).
Soms is Gods geduld verkeerd begrepen om te betekenen dat men met immuniteit kan blijven zondigen, want God is te geduldig en vriendelijk om discipline te brengen of om de zondaar tot vernietigende gevolgen te veroordelen. Paulus waarschuwt voor de vergissing van een dergelijke veronderstelling: “Begrijpt u misschien Gods vrijgevigheid en geduldige barmhartigheid jegens u verkeerd op te vatten als zwakheid van zijn kant? Beseft u niet dat Gods goedheid bedoeld is om u tot bekering te brengen? “(Romeinen 2:4, Phillips).
In de dagen van de profeet Habakuk schreeuwde het volk wanhopig dat God niets deed aan hun toestand. De profeet werd gezonden om hen aan te sporen hun vertrouwen in God niet op te geven, maar hem genoeg te vertrouwen om hem de beste tijd te laten kiezen om zijn plannen uit te werken. “Het lijkt misschien langzaam te komen, maar wacht er op; het zal zeker gebeuren” (Habakuk 2:3, GNT).
Petrus waarschuwt dat “in de laatste der dagen spotters zullen komen die naar hun eigen begeerten zullen wandelen en zeggen: ‘Waar is de belofte van Zijn komst? Want vanaf de dag dat de vaderen ontslapen zijn, blijven alle dingen zoals vanaf het begin van de schepping.’”
De apostel legt verder uit: “De Heere vertraagt de belofte nie (zoals sommigen dat als traagheid beschouwen), maar Hij heeft geduld met ons en will niet dat enigen verloren gaan, maar dat allen tot bekering komen. Maar de dag van de Heere zal komen als eeb dief in de nacht.”
Dan verwijst Petrus naar de raad van Paulus in Romeinen 2:4: “Bedenk dat het geduld van onze Heere met ons onze redding is, zoals Paulus, onze vriend en broeder, zei toen hij u schreef met zijn geïnspireerde wijsheid” (2 Petrus 3:3, 4, 9, 10, 15, NEB).
Soms is Gods genade zelfs een schande geweest voor sommige van zijn mensen! Toen de profeet Jona door de Heere werd gevraagd om een waarschuwing naar de stad Nineve te brengen, rende hij eerst weg. Later bracht hij met tegenzin zijn boodschap over: “Over veertig dagen zal Nineve worden vernietigd! Toen ging hij op een heuvel in de buurt zitten om te kijken hoe de stad aan haar einde kwam.
Maar het volk van Nineve had berouw, en de stad werd niet vernietigd. Jona klaagde boos tot God: “Daarom ben ik weggelopen. Ik wist dat je te vriendelijk was om door te gaan met die voorspelling. U hebt mij als een vals profeet laten lijken, en ik ben zo vernederd neem toch mijn leven weg het is immers voor mij beter te sterven dan te leven” (zie Jona 3:4; 4: 1-11).
God redeneerde met gefrustreerde Jona: “Hebt u geen medelijden met deze mensen? Bent u niet blij dat zij gekozen hebben om zich te bekeren?” Maar Jona was meer bezorgd over zijn reputatie als profeet. Paulus was trots op het goed nieuws over onze genadige, vergevende God. Jona schaamde zich!
Wanneer Jezus terugkeert, zal hij tot een generatie van gelovigen komen die de laatste opperste poging van Satan om Gods volk te bedriegen en te vernietigen, hebben meegemaakt. Zij zullen hebben bereikt wat een derde van de engelen niet heeft gedaan. Zij zullen geweigerd hebben zich tegen God te laten keren door de leugens van Satan. Zij zullen met Paulus hebben kunnen zeggen: “Indien iemand ̶ zelfs een engel uit de hemel ̶ een andere versie van het eeuwige Goede Nieuws zou brengen, dan heeft hij ongelijk, en wij zullen het niet geloven! (Zie Galaten 1: 8, 9).
Dit zijn geen jonge kinderen in de waarheid. Het zijn volwassen gelovigen. Ze voldoen aan de Bijbelse beschrijving van Christelijke volmaaktheid: ze hebben “hun zintuigen zijn door ervaring geoefend om te kunnen onderscheiden tussen goed en kwaad” (zie Hebreeën 5:11-6:3). Ze hebben niet alleen het vertrouwen van een klein kind, dat nog veel bescherming nodig heeft, maar ze kunnen net als Job op zichzelf staan. Hoewel hun vertrouwen zwaar op de proef wordt gesteld, zullen ze God nooit in de steek laten.
Zij hebben de Heilige Geest, de Leraar van liefde en de Geest van de waarheid, verwelkomd. Hij heeft hen zo stevig in de waarheid verzegeld en gevestigd dat zij niet ontroerd kunnen worden (zie Johannes 14:16, 17, 26: 16:8; Efeziërs 4:30). Vervuld zijn met de Geest van liefde betekent vervuld zijn met de Geest van de waarheid. De liefdevolle Christen is niet zwak; hij is een persoon met een sterke overtuiging, en hij spreekt met het gezag van de waarheid.
God wacht op zulke standvastige gelovigen. In Openbaring 7:1-3 wordt van zijn engelen gezegd dat zij de laatste strijdende winden genadig tegenhouden totdat de gedachten van Gods kinderen onwankelbaar in de waarheid zijn geworteld.
Het laatste boek in de Bijbel spreekt vaak over de merktekens van Gods ware volk, dat de tijd van moeilijkheden zal verzekeren en Jezus zal verwelkomen als Hij komt. Bovenal vertrouwen zij op God en zijn zij loyaal aan zijn Zoon. Zij hebben het getuigenis van Jezus over zijn Vader aanvaard. Zij geloven dat God net zo genadig is als zijn Zoon. Dit eeuwige evangelie heeft hen weer tot vertrouwen gebracht.
Vanwege hun vertrouwen in God houden zij zich graag aan zijn geboden. Dat wil zeggen dat ze elkaar liefhebben en dat ze hun hemelse Vader liefhebben. Ontroerd door dezelfde Geest die de profeten inspireerde, is het hun grootste vreugde om samen met iedere vriend van God te getuigen van Jezus (zie Openbaring 14:12; 12:17; 19:10; Johannes 5:39).
Het is de missie van de Christelijke kerk om zulke mensen te helpen voortbrengen. In zijn brief aan de gelovigen in Efeze legt Paulus uit wat Christus doel was bij het vestigen van zijn kerk: “Hij heeft sommigen aangesteld om apostelen te zijn, anderen om profeten te zijn, anderen om evangelisten te zijn, weer anderen als herders en leraars. Hij deed dit om het volk van God toe te rusten, tot het werk van dienstbetoon, tot opbouw van het lichaam van Christus {[een symbool voor de Christelijke kerk]}. En zo zullen wij allen samen door ons vertrouwen en door onze kennis van de Zoon van God een eenheid vormen; wij zullen volwassen mensen worden, van de tot volle wasdom gekomen volheid van Christus, opdat wij geen jonge kinderen meer zouden zijn, heen en weer geslingerd door de golven en meegesleurd door elke wind van leer, door het bedrog van de mensen omop listige wijze tot dwaling te verleiden. Maar dat wij, door ons in liefde aan de waarheid te houden, in alles toe zouden groeien naar Hem de het hoofd is, namelijk Christus” (Efez 4:11-15, GNT).
Er is geen hechtere eenheid dan deze eenwording die onlosmakelijk verbonden is met ons vertrouwen. Als we samen opgroeien in liefde en bewondering voor dezelfde Christus en dezelfde God, worden we samen opgewekt door de waarheid die ons vrijmaakt! Gods ware kerk bestaat uit individuen die in de hoogste zin van vrijheid ervoor kiezen om zich te verenigen voor wederzijdse bemoediging en voor een grotere efficiëntie in het verspreiden van het evangelie naar de hele wereld.
God wacht nog steeds op zijn kinderen om volwassen te worden. Hij heeft betere woordvoerders nodig dan Jona bleek te zijn. Onwillige leraren van de waarheid, alleen bewogen door angst of verplichting, zijn zelf een trieste ontkenning van de inhoud van het Goede Nieuws. God wacht op trouwe mensen die trots zijn op het Goede Nieuws, die “de komst van de dag van God verwacht en daarnaar verlangt” (2 Petrus 3:12, NEB).
Hoe lang denkt u dat God nog zal moeten wachten? We kunnen erop vertrouwen dat Hij zal wachten zolang er nog hoop is voor iedereen. Maar we kunnen er ook op vertrouwen dat Hij niet eeuwig zal moeten wachten. Degene die onze hele gedachte leest, zal weten wanneer het evangelie naar de hele wereld is gegaan en alle definitieve beslissingen zijn genomen. “Zo dan,” adviseerde Jezus zijn discipelen, “weest ook u daarom bereid, want op een uur waarop u het niet zou denken, zal de Zoon des mensen komen” (Matteüs 24:44, GNT).
Elk voorbijgaand jaar voegt daar nog meer bewijs aan toe dat God niet het soort persoon is dat Satan heeft beweert Hem te zijn. Onze hemelse Vader is een oneindig krachtige maar even genadige Persoon die niets hoger waardeert dan de vrijheid, de waardigheid en de individualiteit van zijn intelligente schepselen, zodat onze liefde, ons vertrouwen, onze bereidheid om te luisteren en te gehoorzamen, in vrijheid kan worden gegeven. Het is duidelijk dat wat God het meest begeert niet met geweld wordt geproduceerd. Dus wacht Hij.
Indien wij, zoals Paulus, trots zijn op het Goede Nieuws, en wij God aanbidden voor Zijn oneindig wijze en genadige wegen, zal dit een grote invloed hebben op de manier waarop wij leven, de manier waarop wij met elkaar omgaan, en de manier waarop wij Hem vertegenwoordigen. Onze bewondering voor God zal blijken uit alles wat we zeggen en doen. Net als Abraham en Mozes, die de vrienden van God werden genoemd, zullen wij jaloers zijn op God’s reputatie. Wij zullen willen dat de wereld Hem ziet zoals Hij werkelijk is. En wij zullen als hoogste van alle lofprijzingen begeren de woorden van God over Job: “hij heeft juist over Mij gesproken” (zie Job 42:7).
Het evangelie houdt niet op als Jezus terugkeert. Het is de eeuwige waarheid. Het zal de basis van ons vertrouwen blijven voor alle eeuwigheid. Van wereld tot wereld door het hele uitgestrekte universum zal er nooit een einde komen aan de echo van het eeuwige Goede Nieuws: Ja, u kunt op God vertrouwen.
